Op 15 september viert Antoinette Egelmeer haar vijftigjarig dienstverband bij Sint Jozefoord. Voor de gelegenheid blikt ze terug op haar halve eeuw hier bij Sint Jozefoord.
In dienst
“Mijn zus werkte al bij Sint Jozefoord. Op een bepaald moment heb ik haar tijdelijk vervangen. Zo kwam ik voor het eerst bij Sint Jozefoord. Ik werkte voor de rector, de enige mannelijke bewoner van Sint Jozefoord. Ik deed van alles, van zijn auto wassen tot de ramen zemen.
Na een paar maanden ben ik aan de slag gegaan bij een afdelingskeuken. Daar wasten we af en dekten we de lange tafels voor de zusters. Dat laatste moest met zeer veel precisie gebeuren, de zusters waren daarin erg strikt. Overigens, van die precisie heb ik nu nog steeds profijt!”
Activiteitenbegeleider
“Toen mijn jongste dochter naar de middelbare school ging, kwam de functie activiteitenbegeleidster vrij. Ik ben altijd al creatief geweest, dus ik dacht: dat is echt iets voor mij! En wat denk je? Ik werd afgewezen. Een collega kreeg de baan. Ik was zó verdrietig, wat héb ik gehuild… Toen belde Zr. Toos mij op en ze zei: ‘Ik hoorde dat het nogal hard is aangekomen bij je. Weet je wat, ik neem jullie allebei aan!’ De activiteitenbegeleiding zag er toen nog heel anders uit. Eigenlijk runden we gewoon een huiskamer. De zusters aten bij ons, ze rustten bij ons, ze waren gewoon de hele dag bij ons in de recreatieruimte.”
Bejaardenverzorgster
“17 jaar en 3 maanden, dat was toen de minimumleeftijd
voor de opleiding bejaardenverzorgster. Ik startte meteen toen het kon. Het was zo’n een gezellige tijd. Bij sommige afdelingshoofden, ook zusters, kon écht veel. Wat een plezier hadden we met elkaar. We bleven vaak nog uren hangen nadat onze dienst erop zat. Maar, het was ook hard werken: toen ik 18 was moest ik al in m’n eentje (!) nachtdienst draaien. Ooooh, wat vond ik dat eng. Pas nadat Zr. Eugenie een paar nachten met mij meegelopen had, durfde ik het aan. In de jaren dat mijn kinderen klein waren draaide ik alleen maar avonddiensten. Dat was goed te combineren met thuis.”
Verandering
“De grootste verandering kwam toen er ook leken kwamen wonen bij Sint Jozefoord. Het zorgde voor een andere sfeer, andere gesprekken, veel meer (familie)bezoek van buitenaf.
Nu ik ouder word, gebeurt het ook steeds vaker dat er hier leeftijdsgenoten komen wonen, of oud-collega’s. Dat is soms best moeilijk. De bewoners van nu vragen ook om een andere activiteitenbegeleiding dan de zusters van 20 jaar geleden. We zijn nu minder bezig met creatieve activiteiten en meer met aandacht geven. Gelukkig zijn er ook nog groepen en werkzaamheden waarbij ik mijn creativiteit wel kwijt kan. Ik zie ook overal iets bruikbaars in, we maken er altijd weer iets leuks mee.”