Jacqueline van den Braak – van de Veerdonk (62 jaar) verhuisde vanuit Vinkel– samen met haar hondje Hoske (11 jaar) – naar Sint Jozefoord: “Dat hij mee mocht was voor mij een grote verrassing en een geruststelling.” Jacqueline vertelt over haar hondje, de verhuizing en het leven en wonen op Sint Jozefoord.
“Nadat jaren geleden mijn hond stierf wilde ik graag weer een nieuwe hond. Mijn buurvrouw had twee honden en zocht voor een ervan een nieuw thuis. En zo kwam Hoske bij mij wonen. Hoske heette niet zo toen ik haar kreeg: ik heb haar vernoemd naar mijn man die is overleden. Zijn bijnaam was ‘Haas’, ook wel ‘Hoske’. Ik ben graag samen met Hoske: zij zorgt ervoor dat ik in beweging blijf, geeft mij gezelschap en herinnert mij aan mijn man.
Ik was bang dat ik voor Hoske een nieuw plekje moest zoeken toen ik naar Sint Jozefoord ging verhuizen. Maar niets bleek minder waar: vóór mijn verhuizing had ik thuis een fijn gesprek met twee medewerkers van Sint Jozefoord, zij stelden mij gerust en vertelden dat Hoske natuurlijk mee mag verhuizen. Wat een verrassing!
Naast Hoske heb ik ook mijn fiets meeverhuisd naar Sint Jozefoord, die staat in de schuur en pak ik zo nu en dan. Voordat ik verhuisde zwom ik wekelijks, maar het vervoer kreeg ik niet geregeld. Ik kwam in contact met de vrouw van een medebewoner, we kenden elkaar toevallig ook van vroeger. Mevrouw zwemt – net als ik – ook graag. Inmiddels rijd ik elke week met haar mee naar het zwembad, zodat ik toch mijn wekelijkse baantjes weer kan trekken.
Hoske en ik zijn al goed gewend hier op Sint Jozefoord. We vinden het eigenlijk best wel leuk, het voelt vertrouwd. Mijn buren zijn leuk, de medewerkers ook. Ik zie regelmatig oude bekenden waar ik graag een praatje mee maak, en natuurlijk zorgt Hoske voor veel aanspraak. Gezellig vind ik dat!”
Jacqueline heeft gevraagd haar in dit artikel bij haar voornaam te noemen.